Μία από τις δυσκολότερες στιγμές, αν όχι η δυσκολότερη, σε μια ερωτική σχέση ή ένα γάμο, είναι η στιγμή αυτή που νιώθουμε το τέλος της προβληματικής μας σχέσης να πλησιάζει. Όσο κι αν προσπαθήσαμε να κρατήσουμε τον έρωτα μας ζωντανό και να σώσουμε την σχέση μας, φτάσαμε στο σημείο που δεν μπορέσαμε να αγνοήσουμε την απογοήτευση που γέννησε μέσα μας η ανημπόρια να αντιμετωπίσουμε με αποτελεσματικότητα τις προκλήσεις που παρουσιάστηκαν στην σχέση. Είναι φορές που όσο και αν προσπαθήσαμε πέσαμε πάνω στην απροθυμία του συντρόφου μας να συνεργαστεί μαζί μας στην αναζήτηση μιας διαδρομής που θα μας έβγαζε από τα αδιέξοδα, που συνειδητοποιήσαμε πως η αγάπη πλέον δεν αρκεί για την εκπλήρωση του στόχου μιας συντροφικής σχέσης που δεν είναι άλλος από το να μας δίνει χαρά και ικανοποίηση.
Αναμφίβολα, υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι προτιμούν να παραμένουν σε μια κακή σχέση, παρά να μην έχουν καθόλου σχέση. Βλέπετε η κοινωνία μας, έχει φροντίσει να μας διδάξει ότι οι άνθρωποι, όποια και να είναι τα επιτεύγματα τους στον επαγγελματικό στίβο και άλλους τομείς της ζωής, είναι ελλειμματικοί χωρίς σύντροφο, καλλιεργώντας τους έτσι τον φόβο μην μείνουν μόνοι. Υπάρχουν όμως και αυτοί που, απογοητευμένοι από την σχέση τους, πήραν την απόφαση να ανοίξουν την πόρτα του χωρισμού. Η πόρτα του χωρισμού όμως δεν είναι καθόλου ελκυστική, αντίθετα μοιάζει με μια μαύρη τρομακτική πόρτα που έχει πάνω της τις επιγραφές θρήνος, πόνος και μοναξιά. Γι αυτό δεν είναι καθόλου εύκολη η απόφαση να την ανοίξουμε, όμως καλό είναι να γνωρίζουμε πως μόνο αυτή η πόρτα μια μέρα θα μας βγάλει ξανά στο φως και την χαρά της ζωής. Επίσης καλό είναι να θυμόμαστε πως δεν θα εγκαταλείπαμε ποτέ το καράβι της σχέσης μας και έναν άνθρωπο που κάποτε σήμαινε πολλά για μας, αν πρώτα δεν έχουμε εξαντλήσει όλα τα περιθώρια για να το σώσουμε.
ΤΑ ΣΤΑΔΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΣΜΟΥ
Ο χωρισμός είναι μια μορφή απώλειας όπως είναι ο θάνατος και δεν είναι τυχαίο που οι ειδικοί αντιμετωπίζουν αυτό το γεγονός όπως αντιμετωπίζουν την απώλεια του θανάτου. Μετά τον χωρισμό περνάμε αναπόφευκτα από κάποια στάδια, τα οποία έχουν διάρκεια μέχρι και δύο χρόνια. Η διάρκεια ποικίλλει και εξαρτάται από το πόσο κράτησε η σχέση και από το κατά πόσο είμαστε πρόθυμοι να αντιμετωπίσουμε και να ξεπεράσουμε την απώλεια. Τα στάδια που περνάμε μετά από ένα χωρισμό είναι τα εξής:
1. ΣΟΚ- ΑΡΝΗΣΗ: Απ’ αυτό το στάδιο περνάνε μόνο όσοι έχουν εγκαταλειφθεί από τον σύντροφό τους και όχι όσοι έχουν φύγει πρώτοι από την σχέση. Είναι σύνηθες να μην συνειδητοποιούμε από την πρώτη μέρα το γεγονός και έτσι το αντιμετωπίζουμε με άρνηση. Μάλιστα, για να προστατεύσουμε τον εαυτό μας από τον πόνο που προκαλεί η απώλεια, επιλέγουμε να σκεφτόμαστε κάτι ανακουφιστικό όπως το ότι ο σύντροφος μας θα γυρίσει ξανά πίσω σε μας. Λίγες μέρες μετά και αφού αναπόφευκτα έρχεται η συνειδητοποίηση της απώλειας περνάμε στην πιο οδυνηρή φάση που είναι αυτή της διάλυσης και του θρήνου.
2. ΔΙΑΛΥΣΗ- ΘΡΗΝΟΣ: Απ’ αυτό το στάδιο περνάνε και αυτοί οι οποίοι έχουν φύγει πρώτοι από την σχέση. Είναι το πιο δύσκολο στάδιο, όπου ερχόμαστε αντιμέτωποι με την απώλεια, όπου αισθανόμαστε συντετριμμένοι γιατί χάσαμε ένα από τους βασικούς ρόλους μας στη ζωή, αυτόν του συντρόφου. Μας πονάει κάθε ανάμνηση, μας θυμώνει το γεγονός ότι τα όνειρα που κάναμε με τον σύντροφό μας δεν βρήκαν ποτέ τον δρόμο προς την εκπλήρωσή τους. Θρηνούμε για ότι χάσαμε και αισθανόμαστε απελπισία. Σ αυτό το στάδιο καλό είναι να μην έχουμε επαφές με τον/την πρώην μας γιατί η αίσθηση της απελπισίας μας κάνει να αισθανόμαστε ότι τίποτα καλό δεν πρόκειται να συμβεί ξανά στη ζωή μας και μας κάνει επιρρεπείς να γυρίσουμε πίσω στον σύντροφό μας.
3. ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ ΣΕ ΜΙΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ: Στο επόμενο στάδιο, αρχίζουμε να αισθανόμαστε κάπως καλύτερα και συνειδητοποιούμε ότι η πραγματικότητα μας δεν περιλαμβάνει πλέον τον σύντροφό μας. Δεν κλαίμε τόσο συχνά και οι αναμνήσεις δεν μας πονάνε τόσο. Σ αυτό το στάδιο, είναι δυνατόν να εκδηλώσουμε συμπεριφορές που έχουν ως στόχο να μας ανακουφίσουν από τον πόνο, όπως είναι η εργασιομανία, η κατάχρηση φαγητού, αλκοόλ και άλλων εξαρτησιογόνων ουσιών, και οι εφήμερες σχέσεις. Τις αντιδράσεις αυτές πολύ εύστοχα ο ψυχολόγος Γιώργος Πιντέρης τις χαρακτήρισε ως «παυσίπονα». Γι αυτό να θυμόμαστε ότι τα παυσίπονα μπορεί να μας ανακουφίζουν για λίγο από τον πόνο, όμως δεν αντιμετωπίζουν την υποκείμενη αιτία του πόνου και έχουν πάντα παρενέργειες.
4. ΞΕΠΕΡΑΣΜΑ ΧΩΡΙΣΜΟΥ/ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ: Στο τελευταίο αυτό στάδιο, η ανάμνηση της σχέσης και του χωρισμού δεν μας πονάει πια και δεν υπάρχει πλέον κανένα κατάλοιπο από την προηγούμενη σχέση. Έχουμε αναλάβει τις ευθύνες μας, έχουμε καταλάβει τα λάθη μας, είμαστε έτοιμοι να αγαπήσουμε ξανά και να διαθέσουμε τον εαυτό μας σε μια καινούρια συντροφική σχέση πιο υγιή και λειτουργική.
Ακόμα, όταν ανοίξουμε την πόρτα του χωρισμού καλό είναι να περνάμε χρόνο με τα αγαπημένα μας πρόσωπα και τους φίλους μας, να φροντίζουμε τον εαυτό μας, να τρώμε υγιεινά και να αθλούμαστε, και το κυριότερο να μείνουμε μακριά από κακές συνήθειες όπως είναι το κάπνισμα, το αλκοόλ και η κατάχρηση ουσιών.
Τέλος με το να καταδικάσουμε τον εαυτό μας σε μια εκούσια απαγόρευση γνωριμίας και συναναστροφής με ένα καινούριο σύντροφο, δίνουμε στην προηγούμενη σχέση περισσότερη αξία απ’ ότι είχε στην πραγματικότητα. Θα έρθει σίγουρα η στιγμή να αγαπήσουμε ξανά, αφού θα έχουμε περάσει τα στάδια του χωρισμού.
WRITER: ΦΑΝΗ ΠΟΝΗΡΟΥ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ VIVENDI ΙΟΥΝΙΟΣ 2010
